Καλωσορίζουμε την Δέσποινα Βανδή στην συνέντευξη του Ράδιο 92,5

Καλώς σας βρήκα!

Μετά την τεράστια επιτυχία του «Γεια» στην Ελλάδα ήρθε η ώρα της Ευρώπης να ανακαλύψει το τραγούδι της κορυφαίας ελληνίδας τραγουδίστριας, Δέσποινα Βανδη.

Αυτό που ενώνει εσάς, το σύζυγο σας, Ντεμη Νικολαϊδη και εμάς, είναι, ότι είμαστε όλοι από γονείς μεταναστών. Γεννηθήκατε στο Tubingen, όμως επιστρέψατε σε πολύ μικρή ηλικία στην Ελλάδα. Τι αίσθημα είναι για εσάς που βρισκόσαστε μετά από τόσα χρόνια και μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στη Γερμανία;

Ξέρεις τι, είναι φοβερό, γιατί παρόλο που έφυγα παιδί από τη Γερμανία έχω κάποιες αναμνήσεις, που είναι σαν παραμύθι. Έτσι, αισθάνομαι όμορφα που γυρίζω εδώ, σαν αυτός ο τόπος να μην είναι ρε παιδί μου, πως μπορεί να είναι η Γαλλία, η Αγγλία ή μπορεί να είναι η Ισπανία, τώρα που ζω. Γιατί ξέρω, ότι σίγουρα αυτός ο τόπος σημαίνει πολλά πράγματα για τους γονείς μου, για την οικογένειά μου.
Είναι πολύ όμορφο, που με τον Ντεμη έχουμε αυτό τον κοινό παρανομαστή, δηλαδή είμαστε και οι δυο παιδιά μεταναστών, που μεγαλώσαμε στη Βόρεια Ελλάδα, γυρίσαμε και ήρθαν έτσι τα πράγματα.

Μπορώ να σας πω επίσης, ότι έχω πάρει σίγουρα κιλά, γιατί τρωω αυτά τα «Dickmann΄s». Θυμάμαι τα έτρωγα,
όταν ήμουν μικρό παιδί και μόλις ήρθα στη Γερμανία προσπαθούσα να εξηγήσω στο Γερμανό της εταιρίας μας, στον Wolfgang, ποιο είναι αυτό το γλυκό και αν υπάρχουνε...

...τα ωραία, τα νοστιμούλικα!..

...ναι, παιδιά έπαθα πλάκα!
Μπορώ να σου πω, άκουω τα Γερμανικά και δεν ηχούνε έτσι παράξενα στα αυτιά μου.
Είναι γιατί έφυγα 6 χρονών και οι γονείς μου μιλούσαν τα γερμανικά πριν φύγουν.

Είπατε «Γεια» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα, στο Θέατρο Λυκαβηττού...
Πιστεύουμε, ότι ζήσατε μια εξαιρετικά συγκινητική στιγμή εκείνο το βράδυ.
Πως νιώθετε που αφήνετε πίσω την πατρίδα σας; Και τι πιστεύετε, ότι θα σας λείψει πιο πολύ;

Θα μου λείψει παρά πολύ ο κόσμος, δηλαδή ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή που έζησα στο Λυκαβηττό, αλλά και στις άλλες τρεις συναυλίες που έκανα, απλά ο Λυκαβηττός ήταν ο επίλογος.
Όλη αυτή η αγάπη από τον κόσμο, θα μου λείψει παρά πολύ, μα ιδιαίτερα οι φίλοι μου, που είναι το πιο βασικό παιδιά.
Κάποια στιγμή λες ‘μπορώ να σταματήσω για ένα μικρό χρονικό διάστημα γιατί υπάρχει ένας πιο ουσιαστικός λόγος’, όποτε ξέρεις δεν μπορείς να το ζυγίσεις. Είμαι τόσο ευτυχισμένη με την εγκυμοσύνη μου που δεν μπορώ να πω ότι θα μου λείψει η νύχτα. Σίγουρα θα μου λείψει, γιατί είμαστε μια μεγάλη παρέα, περνάμε καλά. Και όλα αυτά τα χρόνια συναντιόμαστε με κόσμο, έχουμε γίνει λίγο πολύ όλοι γνωστοί μεταξύ μας.
Αλλά αυτό σίγουρα μπορώ να το υποστώ, δεν είναι κάτι φοβερό.
Αυτό που σίγουρα θα μου λείψει είναι οι φίλοι μου, γιατί στην Ισπανία δεν μπορείς να πάρεις τους φίλους σου.


Θα έρθουν επίσκεψη, οι καλοί φίλοι έρχονται.

Οι καλοί φίλοι σίγουρα έρχονται.

Ας περάσουμε λίγο στις δισκογραφικές σας δουλειές.
Μετά από το «GIA» σχεδιάζετε και άλλο κομμάτι με ξένους στίχους.


Ναι, μετά το «GIA» ετοιμάζουμε ένα δεύτερο Videoclip που θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη. Δηλαδή μετά που τελειώνω από εδώ, γυρίζω στην Ελλάδα για να κάνω αυτά τα γυρίσματα και η Ministry of Sound ήθελε να έχει απόλυτη σχέση με την Αθήνα και με την Ελλάδα το δεύτερο Videoclip, γιατί στο πρώτο τρέχαμε στο Μαρόκο. (Γέλια)

Ελληνική πραγματικότητα!

Ακριβώς. Να δουν πως γίνονται τα έργα και στην Ελλάδα. Είναι ένα Clip που θα βγει πριν από την Ολυμπιάδα και για αυτό θα ήθελαν να έχει σχέση με την Ελλάδα.
Είναι ένα τραγούδι, όπου για πρώτη φορά και μετά από αρκετά χρόνια ερμηνεύω τραγούδι από άλλον σύνθετη, είναι του Αλκαίου το «Opa Opa», που θεώρησαν και ο Φοίβος, αλλά και οι Γερμανοί, ότι είναι ένα κομμάτι που στο εξωτερικό μπορεί να παει καλά. Είναι όλο σε αγγλικό στίχο και μετά από αυτό περνάμε να ηχογραφήσουμε το «Σήμερα», « Θυμήσου», «Μου λείπεις», κάποια κομμάτια από το δίσκο μου σε αγγλικό στίχο για να κυκλοφορήσουν αμέσως μετά.


Από τη στιγμή που μπαίνετε στο Studio μέχρι να βγει το δισκάκι ποια είναι η ωραιότερη στιγμή;
Η πρώτη ανάγνωση των τραγουδιών ή όταν τελειώνει ο δίσκος;


Κοίταξε, η πρώτη ανάγνωση είναι... δεν τον ξέρεις το άλλον ακόμη καλά, όπως συναντιέσαι με έναν άνθρωπο που μπορεί από την πρώτη στιγμή να σε συναρπάξει και να πεις ‘wow,τι τέλειος τύπος’ ή σιγά-σιγά να πεις ‘τελικά αυτό είναι ωραίο’ ή ‘τελικά αυτό δεν μου αρέσει’, κάπως έτσι.
Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Τελικά για μένα η καλύτερη στιγμή είναι, όταν έχουν τελειώσει όλα, όταν ο Φοίβος μου λεει ‘τελείωσε!’, όταν έχουν γίνει οι μίξεις, τα τραγούδια έχουν γραφτεί, όλα τα μουσικά όργανα, τα φωνητικά, τα vocals είναι έτοιμα και ακούω το τραγούδι. Τότε μπορώ να καταλάβω, γιατί είναι ωραία η στιγμή της δημιουργίας αλλά είναι ημιτελής...

Σπουδάσατε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία. Ποια είναι η αιτία που τελικά αποφασίσατε να στραφείτε στο τραγούδι;

Γιατί ήταν κάτι βρε Κωνσταντινα μου, που ήθελα από παιδί και τελικά εκεί, σπουδάζοντας στη Θεσσαλονίκη, είπα να ξεκινήσω για πλάκα το τραγούδι και μετά μεταφέρθηκα εκεί, επαγγελματικά πια.

Σήμερα αποτελείτε πρότυπο για πολλούς νέους ανθρώπους, είστε η αγαπημένη τους Star. Εσείς στην ηλικία τους ποιους τραγουδιστές θαυμάζετε;

Εγώ στην ηλικία τους...
Θα έλεγα, ότι τότε δεν υπήρχε η Pop μουσική. Άκουγα τα τραγούδια που άκουγαν οι γονείς μας, το Νταλάρα, τη Μαρινελλα...

Ωραία τραγούδια.

Σαφώς ωραία τραγούδια!
Και το μισό μου live βασίζεται σε τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει ο Βοσκόπουλος, ο Πάριος, συγκλονιστικά τραγούδια. Όμως παλαιότερα άκουγα πιο πολύ ξένη μουσική, νομίζω ότι και σήμερα άκουω πολύ ξένη μουσική για να είμαι ειλικρινής. Τότε ήμουν όμως πιο ροκ, άκουγα Scorpions και αυτά. Ξέρεις, η αντίδραση σε αυτά που ακούς, να ακούς κάτι άλλο.


Αν θα κάνατε μια ανασκόπηση στη ζωή σας, θα λέγατε ότι τα έχετε πετύχει όλα, επαγγελματικά και προσωπικά, ή έχετε κάποια όνειρα ανεκπλήρωτα;

Κοίταξε, το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου, μετά από την επαγγελματική μου, ας πούμε επιτυχία... μπορώ να την πω επιτυχία, δεν είναι υπερβολή ή οτιδήποτε άλλο.
Όλα πανε στη δουλειά μου μια χαρά, στη ζωή μου ήρθαν επίσης όλα πολύ καλά.
Δεν ήταν όλα ρόδινα, όπως μπορεί να νομίζουν κάποιοι, αλλά σιγά-σιγά σου δίδονται πράγματα, ανάλογα πως φέρεσαι στη ζωή σου. Και εγώ νιώθω ότι όλα ήρθαν κατ’ ευχή. Δηλαδή έχω μια πολύ καλή ζωή και το μεγαλύτερο όνειρο, εάν δεν ήμουν έγκυος αυτή την στιγμή, θα ήταν να κάνω παιδιά.
Αυτό ονειρευόμουν πάντα.
Το μόνο που εύχομαι είναι να έχουμε υγεία και τίποτα άλλο. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο, μόνο να είμαστε γεροί.
Τα άλλα... λίγο-πολύ αγωνίζεσαι, προσπαθείς και κάπου φτάνεις.

Σίγουρα παίζει ρόλο και η τύχη.

Θεωρώ ότι υπήρξα τυχερό άτομο στη ζωή μου!

Τελειώνοντας, θα θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα
στους νέους της Γερμανίας;

Θεωρώ, ότι η νεολαία σήμερα, ίσως είναι η Τρίτη γενιά αυτή και δεν έχουν σχέση με τους Έλληνες μετανάστες, που ήταν οι γονείς μας, που είχαν έρθει πριν από περίπου 30-40 χρόνια στη Γερμανία και κάτω από σκληρές συνθήκες να επιβιώσουν να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους.
Θεωρώ ότι το να ζεις πια στο εξωτερικό είναι πολυτέλεια, δεν είναι όπως ήταν τότε που έφευγαν για λόγους βιοποριστικούς. Δηλαδή συνάντησα χθες βράδυ έναν ξάδελφο μου, ο οποίος μου έλεγε ότι σκέφτεται να γυρίσει στην Ελλάδα.
Του έλεγα «είσαι τρελός, κάθισε εδώ, γιατί το παιδί σου μαθαίνει κάποια άλλη γλώσσα, τα γερμανικά, εκτός από τα ελληνικά,
θα μάθει και αγγλικά, θα παει σε πολύ καλά σχολεία.


Το μόνο που δεν καταλαβαίνετε εσείς που μένετε στην Ελλάδα είναι,
πόσο μας λείπει εμάς η Ελλάδα.


Συμφωνώ με αυτό που λες.

Και για αυτό, όπου και να πάμε η Ελλάδα θα είναι πάντα στην καρδιά μας και θα θέλαμε να ζήσουμε για πάντα εκεί.

Εννοείται, κι εμένα είναι στην καρδιά μου! Δεν μπορώ να πω, ότι μπορώ να φύγω και να ζήσω στην Ισπανία για πάντα. Αλλά νομίζω, ότι έχετε αυτό που είπα και πριν: την πολυτέλεια να έρχεστε στην Ελλάδα, να κάνετε διακοπές.
Εντάξει, δεν είναι τόσο φοβερά. Αυτό που μου αρέσει παρά πολύ στους Έλληνες είναι ότι μερικές φορές ίσως αυτή
η απόσταση σε κάνει και εκτιμάς πιο πολύ κάποια πράγματα και γίνονται «πιο Έλληνες» από τους Έλληνες
που ζουν στην πατρίδα τους. Και αυτό μου αρέσει που το εισπράττουν εδώ.


Ευχαριστούμε τη Δέσποινα Βανδή από τα βάθη της καρδιάς μας!

Κι εγώ σας ευχαριστώ!



© copyright www.neolaia.de